اصلا چرا ؟

یادداشت رسایی درباره دیدار با سلحشور

در روزهای گذشته موفق شدم به دیدار یکی از هنرمندان متعهد کشورمان بروم. هنرمندی که در سینماست ، از آن استفاده می کند اما می کوشد تا بر خلاف مسیر این رود شنا کند و شاید به همین دلیل بعد از پخش آخرین محصولش از سیما مورد کم لطفی و حمله بسیاری قرار گرفته است .

جالب هم اینجاست که بیشتر مذهبی های این رشته به او می تازند. دلیل هم کاملا روشن است ، کسانی که خود را به آب سپرده اند و تنها ژست مخالفت با روند نامناسب حاکم بر سینما را گرفته اند با خودشان می گویند که ما خودمان بچه مذهبی هستیم و دستمان در کار ، وقتی نمی شود با این روند سینما مخالفت کرد باید به آن تن داد ....  

منبع: پایگاه اطلاع رسانی رجا

با سلحشور از توبه نصوح آشنا شدم، کارگردان توبه نصوح هر چند بعدها از گذشته اش واقعا توبه کرد ! اما یکی از هنرپیشه های فیلم او همچنان بر عهدی که با ظهور انقلاب با خود بسته بود، باقی ماند و بعدها در پرواز در شب ، حضرت ایوب ، اصحاب کهف و در نهایت هم با یوزارسیف نشان داد که تغییری نکرده، حتی با صراحت هر چه تمام تر شلاق نقدش را بر قامت سینما می نوازد؛ سینمایی که متاسفانه هنوز پس از سی سال همچنان در برابر هنر متعهدانه مقاومت می کند.

مهمترین ویژگی آقای سلحشور در کنار اصرار بر ساخت تولیدات قرآنی ، صراحت ایشان در نقد کردن سینمایی است که انسان محوری و اومانیسم مهمترین معضل آن است. ارزش این نقدها آن وقت دو چندان است که از زبان یک سینماگر شنیده می شود نه یک طلبه هر چند آشنا با حوزه فیلم و سینما.

از دفترم خواستم تا شماره آقای سلحشور را پیدا کنند و آدرس دفتر کارشان را بگیرند تا برای عرض خدا قوت، انجام وظیفه تقدیر از یک کارگردان متعهد که فرهنگ قرآن را ترویج می کند و در پاسخ به هجمه های ناجوانمردانه منتقدین سریال یوسف ، خدمت این هنرمند عزیز کشورمان برسم. آقای سلحشور ادب کرد و قصد داشت خودش به مجلس بیاید که نپذیرفتم و نهایتا در وقت نهار با آبگوشت خوشمزه ای پذیرایم شد. صحبت های زیادی بین ما رد و بدل شد که گزارش اجمالی آن را در کمیسیون دادم و ان شاءالله فرصتی شود تا با حضور وی از زحماتش در کمیسیون فرهنگی تجلیل کنیم.

از جمله نکاتی که برایم جالب بود بدانم ، پیشینه سفرهای استانی یوزارسیف و ارتباط آن با سفرهای استانی آقای احمدی نژاد و همچنین برخی از شباهت های دیگر در نوع برخورد با مردم و یا استدلال های توطئه گران بود، موضوعی که با دیدن بخش های در حال پخش سریال یوسف به ذهن هر بیننده ای می رسد و صدای چند روزنامه و سایت اصلاح طلب را هم درآورده.

نکاتی که ایشان در پاسخ گفت ظنم را برطرف کرد. آقای سلحشور معتقد بود که آبشخور فکری همه نیروهای متدین و ولایی از یک منبع است. علاوه بر این ایشان بر وجود این خصوصیت حضرت یوسف – سرکشی به نقاط مختلف مصر- در منابع تاریخی و روایی ، اشاره کرد و از همه مهمتر این که تاکید کرد که نگارش فیلمنامه این سریال در سال 1381 پایان یافته یعنی هنوز احمدی نژاد شهردار تهران هم نشده بود !

تا سال 1382 نقد این فیلمنامه به درازا کشید و از همان سال فیلم برداری آن آغاز شد.

وقتی من مدیرکل ارشاد قم شدم – آبان سال 1384 یعنی سه ماه پس از تشکیل کابینه – فهمیدم که دو تن از هنرمندان شاخص تئاتر استان قم از هنرپیشه های این فیلم هستند – آقایان طاهری و زارعی که یکی نقش مالک که یوسف را فروخت برعهده دارد و دیگری نقش یکی از پسران یعقوب را - از همان وقت در جریان سریال ویژگی های سریال یوسف قرار گرفتم و متوجه شدم که بیش از نیمی از سریال فیلم برداری شده و ادعای وی با این سابقه هم تطبیق می کرد.

واقعیت همان است که آقای سلحشور اشاره کرد ، اگر الگوی حکمرانی ما بر اساس تعالیم قرآنی و برگرفته از فرهنگ اهل بیت باشد و ازیک جا آب بخورد، باید ناخودآگاه هم در بسیاری از رفتارها با ایشان تطبیق عمل داشته باشیم. سفرهای استانی رهبری معظم انقلاب که سال ها قبل از دولت نهم و در پاسخ به نیاز جامعه راه اندازی شد – و البته با ظهور پرکاری دولت نهم از حجم آن کاسته شده – بر همین اساس و الگوست.

بدون تعارف اقرار می کنم که ظاهرا خدا در این مورد هم به مدد احمدی نژاد آمده است ، سلحشور بی تقصیر است، چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی رجا